ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΚΩΣΤΗ ΜΑΡΓΕΛΗ

Ένας άγιος γέροντας, ο Ιωάννης ο Βοστρηνός, που είχε «το κατά δαιμόνων χάρισμα», ρώτησε κάποτε τους δαίμονες που βασάνιζαν μερικούς δαιμονισμένους: «Ποια πράγματα των χριστιανών φοβάσθε περισσότερο;». Και οι δαίμονες απάντησαν: «Έχετε όντως τρία πράγματα μεγάλα, ένα που φοράτε στο λαιμό σας, ένα που λούζεσθε στην Εκκλησία και ένα που τρώγετε στη Λειτουργία.» Και αυτός τους ρώτησε πάλι: «Ποιο από τα τρία φοβείσθε περισσότερο;». Και αυτοί απάντησαν: «Αν προσέχατε και φυλάγατε καλά αυτό που μεταλαμβάνετε, κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να βλάψει κανένα χριστιανό».

O χριστιανός που μεταλαβαίνει επιτελεί ύψιστη ένωση με όλη τη δημιουργία και με το Θεό. Επίσης, ενώνεται και με εκείνους που κοινωνούν την ίδια μέρα, γιατί κοινωνούν από το «κοινό Ποτήριο». Δυστυχώς, πολλοί αντιμετωπίζουν τη θεία Μετάληψη ως ένα προσωπικό γεγονός: «Πάω να μεταλάβω», χωρίς να νιώθω δεσμό με τους άλλους που μεταλαμβάνουν. «Η ευχαριστιακή σύναξη, από κατ’ εξοχήν χώρος έκφρασης της Εκκλησίας, μετεβλήθη σε καταφύγιο ατομικής σωτηρίας και πεδίου επιβράβευσης ατομικής αξιοσύνης (Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος».

Ρώτησαν το Γέροντα Παΐσιο:

– Γέροντα, πώς να προετοιμάζομαι για τη Θεία Κοινωνία;

– Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς, αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως. Πολύ θα σε βοηθήσει να διαβάζεις την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Έτσι θα την καταλαβαίνεις καλύτερα και θα νιώθεις περισσότερο την αμαρτωλότητά σου. Ο Θεός βλέπει την καρδιά. Πολλές φορές νομίζει κανείς ότι είναι έτοιμος και δεν είναι, και άλλοτε νομίζει ότι δεν είναι έτοιμος και τότε είναι. Η καλύτερη ετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η συντριβή, το φιλότιμο. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Όταν παραμένει ο Χριστός, γίνεται μία αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από τη μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή.

Οι περισσότεροι Πατέρες της Εκκλησίας συνιστούν τη συχνότητα της Θείας Μεταληψης. Ο Μέγας Βασίλειος αναφερει:: «Και το να κοινωνεί κάποιος κάθε ήμερα και να μεταλαμβάνει του αγίου Σώ­ματος και Αίματος του Χριστού είναι καλό και ωφέλιμο, όπως σαφώς έχει διδάξει ο ίδιος, όταν είπε “Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον”». Όταν ομως μεταλαμβάνουμε χωρίς την ευλογία πνευματικού και διάθεση μετανοίας, όχι μόνο δεν ενεργεί ο Χριστός αλλά παίρνουμε κατάκριμα, καθώς προσεγγίζουμε τα Άγια με εγωισμό.. Δυστυχώς, βλέπουμε κόσμο να κοινωνάει τον Χριστό στις μεγάλες εορτές, αλλά 365 μέρες είναι απών από τη λατρεία και την πνευματική ζωή. Άλλωστε, η θεία Λειτουργία γίνεται για να κοινωνήσουν οι παρευρισκόμενοι. Η σχέση με τον Χριστό είναι ένα βιωματικό γεγονός που δεν μπαίνει σε καλούπια και ημερομηνίες. Ο Χριστός γίνεται θυσία σε κάθε Θεία Λειτουργία και προσφέρεται σε όλους. Η Θεία Κοινωνία οποιασδήποτε Κυριακής ή ημέρας του έτους δε διαφέρει από εκείνη στις μεγάλες εορτές.

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε’ στο ‘Μυστήριο της σύναξης’ “για τη ‘βίωση του μέλλοντος αιώνος’ της Βασιλείας του Θεού”.