Επιλογή κειμένων από νέους των ενοριακών μας συντροφιών σε παλαιότερη εκδήλωση της ενορίας μας αφιερωμένη στον άγιο Πορφύριο.

Όταν σε πιάνει κατάθλιψη

Όλα τα κακά συναισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, φεύγουν με την ταπείνωση.

Ο εγωιστής δε θέλει να του κόψεις το θέλημα, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωριέται, νευριάζει, τον κυριεύει η κατάθλιψη. Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η προσευχή, η λατρεία του Θεού, μεταβάλλει σιγά – σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά. Όταν σε ελκύσει η χάρη, ενώνεσαι με το Θεό. Και τότε, πάνε όλα τ’ άλλα. Τα ξεχνάς και σώζεσαι. 

-Συχνά με πιάνει μελαγχολία, Γέροντα.

-Γιατί μένεις όλη την ώρα κλεισμένη στο σπίτι σου;

-Πού να πάω;

-Να πηγαίνεις εκδρομές, να πηγαίνεις στο βουνό. Αυτά κάνουν πολύ καλό.

-Γέροντα, έχασα τον άντρα μου και είμαι απελπισμένη.

-Τον εαυτό σου έχασες, γιατί έχασες την πίστη σου. Δεν έχασες τον άντρα σου. Του Θεού ήταν και τον πήρε, όπως θα πάρει κι εμάς.

 Σάς πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σάς απαλλάξει ο Ίδιος.

Να αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.

Όταν παραδοθούμε στον Χριστό, ειρηνεύει ο πνευματικός μας οργανισμός με αποτέλεσμα τη φυσιολογική λειτουργία όλων των οργάνων. Όλα επηρεάζονται. Γινόμαστε καλά. Παύουμε να υποφέρουμε. Και καρκίνο να έχουμε, αν τ’ αφήσουμε στο Θεό και γαληνεύσει η ψυχή μας, μπορεί η θεία χάρις να ενεργήσει να φύγει και ο καρκίνος και όλα. Όταν στην ψυχή μας υπάρχουν μπερδέματα, επιδρούν στο σώμα και η υγεία δεν πηγαίνει καλά.

Γιατί αρρωσταίνουμε; Επειδή στενοχωριόμαστε. Και γιατί στενοχωριόμαστε; Επειδή αμαρτάνουμε. Αν όμως αφήσουμε το Χριστό να κατοικήσει σ’ ολόκληρη την ψυχή μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια, φεύγει η αρρώστια και πετάμε και τα φάρμακα.

Ένας άνθρωπος με ρώτησε πριν από καιρό:

– Πότε θα γίνω καλά;

– Ε, του λέω. Αμα λες «πότε θα γίνω καλά», ποτέ δε θα γίνεις καλά. Όσο παρακαλείς να φύγει η ασθένεια, τόσο αυτή κολλάει πάνω σου.  Όσο επιμένουμε και εκβιάζουμε το Θεό να γίνουμε καλά, τόσο ζούμε την αρρώστια μας.

 Πολλή ωφέλεια έχουμε από τις ασθένειες αρκεί να τις υπομένουμε χωρίς γογγυσμό και να δοξάζουμε το Θεό ζητώντας το έλεος Του. Το μυστικό στην ασθένεια είναι να αγωνισθείς να αποκτήσεις τη Χάρη του Θεού.

Οικογενειακές στενοχώριες και αγιασμός

– Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε ως έτυχε. Όλα έχουν τον σκοπό τους. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ότι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.

Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου. Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά… Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου.

Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ, και από τη στενοχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου.

– Ναι, μα είναι κακό, Παππούλη, να είναι κάποιος ευαίσθητος;

– Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα, γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες.

Δε μας ακούν τα παιδιά…

Ένας τρόπος υπάρχει για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά: η αγιότητα. Γίνετε άγιοι και δε θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας.

Το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής.

Μην πιέζεις τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να τους πεις, να τα λες με την προσευχή σου. Τα παιδιά δεν ακούν με τ’ αυτιά αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία χάρις. Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου, πες το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή αυτή θα γίνει σαν το πνευματικό χάδι, που αγκαλιάζει τα παιδιά κι αυτό το έλκει.

Κάθε φορά που εσύ προσεύχεσαι, το παιδί σου παίρνει έναν αγαθό λογισμό από το Χριστό. Και όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερο αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου.

– Γέροντα, του είπαν, το παιδί μεγάλωσε πια. Έχουμε φοβερά προβλήματα. Αργεί τα βράδια, δε μας ακούει, κάνει άσχημες παρέες. Και ο σοφός πνευματικός απάντησε:

– Αυτή την περίοδο να σιωπάτε. Να μην τον προκαλείτε. Αυτή τη στιγμή είναι σα να είστε εσείς «καλοντυμένοι», ενώ εκείνος είναι «λασπωμένος», «κουρελιασμένος». Αυτή η «ευσεβής» παρουσία σας τον απωθεί και τον διεγείρει.  

Όλα να τα κάνουμε προσευχή…

Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα.

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία· να μη σκέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ…» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

Ο παραμικρός γογγυσμός κατά του πλησίον επηρεάζει την ψυχή σας και δεν μπορείτε να προσευχηθείτε. Το Πνεύμα το Άγιον, όταν βρίσκει έτσι την ψυχή, δεν τολμάει να πλησιάσει.

«Να κάνετε μετάνοιες, όταν προσεύχεσθε. ‘Εστω και αν αυτό σας κουράζει. Η προσευχή που συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική».

Ένα μυστικό είναι οι ακολουθίες. Να επιδίδεσθε σε αυτές και η χάρις του Θεού μυστικά θα έλθει.

«Όταν προσεύχεστε για κάποιον άνθρωπο που τον επηρεάζει ο διάβολος με τα αμαρτωλά πάθη, μην του το λέτε, γιατί θα το μάθει ο διάβολος και θα ξεσηκώσει αντίσταση στην ψυχή του και η προσευχή σας δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα».

Για την ομορφιά της Κτίσης:

Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός.

Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ’ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει.

Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ’ το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.

Να παρατηρείτε όσα έφτιαξε ο άνθρωπος, τα κτίρια, τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό τους. Να ρωτάτε, να ολοκληρώνετε τις γνώσεις σας , να μη στέκεστε αδιάφοροι. Αυτό σας βοηθάει σε βαθύτερη μελέτη των θαυμάσιων του Θεού.

Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο. Όταν, όμως, δεν έχει κανείς εσωτερική χάρη, δεν τον ωφελεί η φύση. Η φύση μάς ξυπνάει, αλλά δεν μπορεί να μας πάει στον Παράδεισο.

Μην ασχολείστε με τον αντίχριστο!

Για μας τους χριστιανούς,  όταν βιώνουμε το Χριστό, δεν υπάρχει αντίχριστος. Όταν βάλουμε το Χριστό μέσα μας, τα πάντα γίνονται Παράδεισος.

Εάν ερχόταν τώρα ο ίδιος ο αντίχριστος και με σφράγιζε με το 666 με το ζόρι, εγώ δεν θα στεναχωριόμουνα.

 «Ο Πατριάρχης Δημήτριος, πως ήρθε στην Αθήνα; Με αεροπλάνο… και χρησιμοποίησε το διαβατήριό του. Τί διαβατήριο έχει; Τουρκικό, το οποίο έχει πάνω του την ημισέληνο. Η ημισέληνος είναι σημείο του αντιχρίστου! Εάν είναι σημείο του αντιχρίστου η ημισέληνος και ο Πατριάρχης μας έχει στο διαβατήριό του -το σημείο του αντιχρίστου-, πάει να πει ότι ο Πατριάρχης μας είναι αντίχριστος; Όχι ρε παιδί μου, όχι ρε παιδί μου! Μην περιορίζουμε τόσο πολύ το Ευαγγελικό μήνυμα! Δεν είναι ο Χριστός τόσο στενόμυαλος όσο είμαστε εμείς οι άνθρωποι που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα.

Μην σας βασανίζουν τα έσχατα, ούτε ο αντίχριστος, ούτε τα σημάδια του. Γιατί να ξέρετε, αν εμείς έχουμε μέσα μας το Χριστό, δεν μπορεί σε τίποτα να μας πειράξει ο αντίχριστος, ούτε στο παραμικρό.

Ξέρω ότι θα έρθει ο αντίχριστος, ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά το πότε, δεν το ξέρω. Όμως δεν ανησυχώ γι’ αυτό. Διότι ξέρω, ότι η ώρα του θανάτου είναι για τον καθένα μας η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Και η ώρα αυτή είναι πολύ κοντά».